HRC’14 DA1 zat – GVV’63 DA1 (0-0)
Opstelling: Iris, Marijke, Inge, Dewi, Diana E, Evita, Chrisly, Diana V, Joannet, Susan, Saskia
Bank: Heidi, Marja
Zaterdag 15 november, een regenachtige en druilerige herfstdag. Met om 1430 de inhaal wedstrijd tegen Gameren op het programma. Een tegenstander die we in theorie zouden moeten kunnen verslaan. Echter zoals de stand al deed vermoeden waren niet alleen de weergoden ons niet gegund maar ook de scoringskansen niet. Na een goede warming up, onder begeleiding van verbasterde ’90s nummertjes, werden we even opgehouden door de grote afwezigheid van een KNVB scheids. Gelukkig werd Gerjo op het laatste moment gestrikt om deze kraker te fluiten en konden er toch enigszins op tijd van start, dank daarvoor.
Het fluitsignaal werd gegeven en we stonden op scherp. Het druk zetten kon beginnen en al snel hadden Saskia, Susan en Joannet wat schoten op doel. Schoten die helaas keer op keer in de handen van de keeper belandde. Gameren kreeg weinig tot nihil kansen op de helft van HRC. De enkele kans die ze kregen door stomme fouten van de achterhoede werden vakkundig onklaar gemaakt door Iris. Ondanks het overwicht op de helft van Gameren kwamen de ballen niet aan en werden de kansen niet benut. De chaos aan de kant van Gameren werd groter en dat was vooral te merken aan de wild schreeuwende coach van Gameren. Oordopjes waren geen overbodige luxe geweest. HRC liet zich beïnvloeden door het slechte spel van de tegenstander. Dit resulteerde in een 0-0 ruststand. In de kleedkamer werd wederom benadrukt wat het belang is van bewegen zonder bal. Gelukkig begreep ‘zelfs’ Evita dit, om Chrisly te citeren. Dus… Knallen met die ballen in de tweede helft! Dit hoefde en moesten we niet laten liggen. De tweede helft ging van start en we hielden het ‘lekker rond tikken’ wel 5 hele minuten vol maar vielen al gauw terug in het stramien van de eerste helft waar vooral onnodig balverlies centraal stond. De ballen gingen wel richting het doel maar van tussen de palen was geen sprake. Of dit te wijten was aan een ijzersterke keeper, de kou, vermoeidheid of gewoon slechte opbouw laten we even in het midden. Het bleef spannend door een prachtige kopkans van Joannet en een flinke poeier van Sas. Zo modderde we de hele tweede helft door. Henk trachtte met de inbreng van Heidi en Marja (ipv Joannet en Evita) nog wat pit er in te brengen. In de laatste minuten werden we nog 2 keer gevaarlijk uit twee uitermate goede vrije trappen van Marja maar het mocht niet baten. Dat een gelijk spel onterecht was werd benadrukt door het gejuich aan de kant van Gameren na het klinken van het eind signaal. Gameren zag dit als overwinning en HRC als een diep bedroefde en onnodig verlies van punten in eigen huis.
De vrouwen hebben dit verlies op gepaste manier verwerkt, met een hoop chocolade. Volgende week moeten we de winst pakken om nog enigszins in de bovenste regionen te blijven.
